Ιμβριώτη, Ρόζα

(1898 – 1977). Παιδαγωγός και συγγραφέας. Σπούδασε φιλολογία στα πανεπιστήμια της Αθήνας, της Σορβόνης και του Βερολίνου. Δίδαξε σε διάφορα σχολεία μέσης εκπαίδευσης, στη Μαράσλειο Παιδαγωγική Ακαδημία και ήταν η πρώτη γυναίκα στην Ελλάδα που έγινε γυμνασιάρχης. Σε αυτήν οφείλεται η ίδρυση του πρώτου σχολείου στην Ελλάδα για παιδιά με ειδικές ανάγκες. Σύγχρονη των γνωστών εκπαιδευτικών Δημήτρη Γληνού, Γεώργιου Σωτηρίου και Παπαμαύρου, αγωνίστηκε μαζί τους για την εφαρμογή της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης. Κατά τη διάρκεια της Κατοχής έλαβε δραστήρια μέρος στην Εθνική Αντίσταση και την ίδια περίοδο ίδρυσε και διηύθυνε τα παιδαγωγικά φροντιστήρια της Τύρνας και του Καρπενησίου, στα οποία μορφώνονταν εκπαιδευτικά στελέχη για τις περιοχές που είχαν απελευθερωθεί από τους αντάρτες. Μετά την απελευθέρωση διώχθηκε για τις πολιτικές πεποιθήσεις της και εξορίστηκε στο Τρίκερι και σε άλλα νησιά του Αιγαίου. Μετά την επιστροφή της από την εξορία, χρημάτισε μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΕΔΑ και ηγετικό στέλεχος γυναικείων οργανώσεων. Τα κυριότερα από τα βιβλία της είναι: Ηγυναίκα στο Βυζάντιο (1924), Η διαλεκτική του Χέγκελ (1933), Ανώμαλα και καθυστερημένα παιδιά (1939), Το παιδικό βιβλίο (1948), Ανθρωπιστική παιδεία (1955), Η αισθητική αγωγή και το σχολείο (1965) κ.ά.